مُرده های پوسیده.
توصیه: اگه میدونید ممکنه با خوندن این مطلب حالتون بد بشه یا ... ، همین الان این صفحه رو ببندین و فراموشش کنید. :)
-!.
دو، سه روز پیش یه کتابی خوندم با عنوانِ 'نفرین مومیایی' اثر آر. ال. استاین، نویسنده عزیز مورد علاقم!
علاوه بر اینکه داستانی و ترسناک بود، یسری توضیحاتی هم لا به لاش درمورد مومیایی ها و مصری ها داده بود. از این رو، من کنجکاو شدم بیشتر درموردشون بخونم.
پس بیاین تا چکیده ای از تحقیقاتمو بهتون بگم. 😎✌🏻
اول اینکه مصری ها معتقد بودند روح میتونه دوباره به زندگی برگرده، اما برای اینکار نیاز به یه کالبد داره. روش مومیایی کردن، بیشتر مخصوص فراعنه( به فرمانروایان مصر باستان فرعون گفته می‌شده. ) و اشراف بوده.
مصری ها میخواستن از سفر حکمرانشون به جهان دیگه مطمئن باشن، برای همین بدن اونهارو پس از مرگ مومیایی میکردن و در تابوت قرار میدادن؛ و با اینکار پیکر اون انسان رو حفظ می‌کردند.
مومیایی کردن، در طول زمان روش های مختلفی داشته اما رایج ترینش به این شکله:
- اول از همه بدن مرده رو به معبدی، جایی می‌بردند و همه اندام های داخلیش رو تخلیه می‌کردند تا مانع پوسیدگی بشه. همه اندام های داخلی، غیر از قلب. چون مصری ها گمان می‌کردند قلب مرکز روح باشه.
- بعد از اون، نوبت به تخلیه مغز می‌رسیده. میدونید چطوری؟ یه قلاب درازِ مخصوص رو وارد بینی میکنن، و مغز رو ذره ذره بیرون میارن. ( بعضی وقت هاهم با قاشق های مخصوص اینکار رو انجام میدن. ) البته خیلی به تخصص و دقت نیاز داره، چون ممکنه چهره رو خراب کنه. یه روش دیگه هم اینکه گردن رو از بدن جدا میکنن، مغز رو در میارن، و دوباره گردن رو با استفاده از همون نوار های پارچه ای سفید که دور بدن می‌پیچند، گردن رو وصل میکنند.
- بعد از تخلیه همه اندام ها، بدن با شراب خرما، صمغ مُر و عطر پُر شستشو داده میشه و دوباره دوخته میشه.
- بعد از اون، بدن رو با ناترون( نوع خاصی از نمک قلیایی ) پوشش میدن تا مایعات درون بافت ها خشک بشه و رطوبتشون گرفته بشه.
- بعد از 70 روز، بدن رو در رود نیل می‌شستند.
- در آخر، برای اینکه نوار های پارچه ای به بدن بچسبه، اونارو آغشته به روغن یا موم میکردن و حتی دور انگشتان دست و پا رو هم باند پیچی میکردن.
وقتی همه این ها به درستی انجام می‌شد، جسد رو در سه تابوت پیچ در پیچ قرار میدادن و بعد هر سه تابوت رو در یک تابوت بزرگ سنگی قرار میدادند.
افراد خاصی وجود داشتند که این کار رو انجام میدادند؛ باید آیین های صحیح رو میدونستند و دانش کاملی از آناتومی انسان داشتند.
گاهی وقت ها هم جسدی در محیط مناسبی قرار می‌گیره و خود به خود، به طور طبیعی مومیایی میشه.
-!.
مصری های باستان، اشیاء مختلفی رو همراه با مومیایی دفن می‌کردند که اعتقاد داشتند مرده در جهان دیگه بهشون تحتیاج پیدا می‌کنه!
وقتی اعضای داخلی بدن رو در می‌آوردند، همه‌ش رو دور نمی‌ریختند. بعضی هاشون رو توی کوزه هایی نگه داری می‌کردند که هر کوزه به وسیله یه خدای مصری پاسداری می‌شد.
مثلا، معده رو در کوزه ای میزاشتند که دهانه‌ش به شکل سر شغال بوده. کبد توی کوزه ای که دهانه‌ش شبیه سر انسان بوده. ریه ها در کوزه ای با سر بوزینه، و روده ها در کوزه ای با سر عقاب.
در آخر هم این کوزه هارو همراه با مومیایی داخل تابوت قرار میدادند.
چندتا از مسخره ترین چیز هایی که همراه با مومیایی داخل تابوت میزارن:
- گوشت نمک سود، غلات و میوه، برای اینکه روح در مسیر سفرش چیزی برای خوردن داشته باشه
- تخته و مهره های بازی برای اینکه مومیایی خودش رو سرگرم کنه.
- کتاب اموات.
- انگشت های مصنوعی دست و پا.
- گربه های سلطنتی، که معمولا با صاحبانشون دفن می‌شدند.
-!.
بعد از انجام مراحل مومیایی کردن، مراسم تدفین انجام می‌شد.
مومیایی کننده، کار های خاصی رو همراه با دعا توندن کنار تابوت انجام می‌داد.
مومیایی کننده وسیله خاصی داشته که با اون دست ها، پاها، و دیگر اجزای جسد رو لمس می‌کرده تا مومیایی بتونه در جهان دیگه از بدنش استفاده کنه. در آخر هم می‌رسه به دهان مومیایی تا روح بتونه در دنیای بعدی صحبت کنه.
-!.
این مراسمات نشون میدن که مصری ها با مسئله مرگ درگیر بودن.با این حال، اونا از اوایل زندگیشون عشقشون رو به زندگی تقدیم میکردن. به دلیل علاقه‌شون به زندگی، برنامه ریزی میکردن، تا در دنیای پس از مرگ هم بتونن دوباره زندگی کنن برای همین روش مومیایی کردن جسد رو ابداع کردند.
مصری های باستان معتقد بودند بدن مومیایی خانه روحشونه. روح در نظر اونا خیلی پیچیده بوده؛ اعتقاد داشتند فرد دارای سه روح هست:
- کا (ka)، همزاد فرده که در تابوت باقی میمونه و نیاز به اشیاء گوناگون داره.
- با (ba)، یا همون روح، آزاده و میتونه از قبر پرواز کنه و دوباره برگرده.
- آک (akh)، روحی بوده که باید به جهان دیگه سفر می‌کرده و مورد قضاوت قرار می‌گرفته و در نهایت اجازه ورود به جهان دوم می‌گیرند.
آره خلاصه، همین.
هیچی به اندازه ی اون گربه های معصومی که زنده زنده دفن میشدن ترسناک نبود.....
خیلی خیلی ممنونم بابت پست مفیدتون :)