مامان را ببخشید !..

دوباره شنبه شد و اینبار قرار نبود با هزار زور پاشیم بریم مدرسه ! به جاش رفتیم کتابخونه کلی ام کیف کردیم .

یه کتاب از اونجا گرفتم خوندم ، انقدر به دلم نشست که نگم براتون !

کوتاه و جذاب بود .

یه دختری بود به نام عطیه که مامان باباش نویسنده بودن و خودشم یه وبلاگو میچرخوند . مامانش توی دانشگاه چند تا هم دانشگاهی داشته که یکیشون انگار خبری ازش نبوده و اینا .

شروع میکنه توی وبلاگش برای مردی که نیست و بهش میگفته عمو ارمیا ، نامه بنویسه . اتفاقا خیلی ها هم جذبش میشن و حتی اونا هم زیر پست هاش واسه عمو ارمیا نامه مینویسن . 

ولی خب آخرش یه اسپویل عمیقی داره که نمیتونم بهتون بگم (بر خلاف همیشه !) :> بهتره خودتون برین بخونیدش .

 

 

پی نوشت : راستی اسم کتابو یادم رفت بهتون بگم '-' ! اسمش : "مامان را ببخشید ."

شروع کتاب "دنیای سوفی"

-همه فیلسوف های واقعی باید چشم و گوش خود را باز نگه دارند.

حتی اگر کلاغ سفیدی ندیده ایم ولی نباید دست از جستوجو برداریم.

شاید یک روز حتی فرد شکاکی مثل من مجبور شود پدیده ای را که قبلا باور نداشته قبول کند.

اگر احتمال چنین چیزی را ندهم آدم متعصبی خواهم بود و ضمنا فیلسوفی واقعی نیز نخواهم بود.

 

 

این کتاب رو من قبلا ۵۶ صفحه شو خوندم و الان میخوام دوباره بخونمش. از ادامه ش.

داستانش خیلی جالبه...

درمورد یه دختری به نام سوفی ئه که نامه های عجیبی از طرف یه فیلسوف دریافت میکنه.

توی اون نامه ها، فرد ناشناس به سوفی فلسفله یادمیده!

نویسنده ش یوستین گردر ه .

سبک کتاب های یوستین گردر تقریبا همشون همینجوریه.

مثلا یه شخصیتی هست که داره نامه میخونه و اون نامه ها کتاب رو شکل میده.

مثل کتاب دختر پرتقال.

اون هم داستانش درمورد پدری بود که قبل از مرگش برای پسرش نامه هایی درمورد دختر پرتقالی نوشته بوده و حالا اون پسر نامه هارو پیدا کرده شروع به خوندنشون میکنه...

 

من وقتی برای اولین بار شروع به خوندن کتاب دنیای سوفی کردم، تا یه مدت میخواستم فیلسوف بشم:| ...